Deze maand, naast woonmaand ook al een aantal jaren borstkankermaand,
kreeg ik het autobiografische boek in handen van Marja Bosma, genaamd "Ik...borstkanker?!". Zij vertelt het hele proces, van diagnose borstkanker tot en met de laatste controle na haar reconstructie in een heel eigen stijl
Ik heb het boek in één ruk in een uur uitgelezen en er komt voor mij, die dit (helaas) alweer 9 jaar geleden, aan eigen lijf heeft ondervonden, heel veel herkenbaarheid in voor,vooral in het eerste gedeelte. Jammer, dat ze weinig emotie gebruikte. Het tweede deel, de reconstructie was te langdradig en weer te uitgebreid.
Eén en ander speelde zich zowel voor haar als voor mij ook nog eens af in hetzelfde ziekenhuis.
Hieronder de tekst uit het
bieblog van Bibliotheek Hengelo ter illustratie:
Ongeveer één op de acht vrouwen in Nederland krijgt borstkanker. Als je het niet zelf krijgt, ken je meestal wel iemand in je (nabije) omgeving die het heeft (gehad). Marja Bosma was één van die vrouwen. Eind 2004 ontdekte ze onder de douche een bobbeltje in haar borst. Tweeënhalve week later was ze een borst kwijt. Haar vriendin gaf haar een schriftje waarin ze alles op kon schrijven wat ze maar wilde gedurende de tijd dat ze ziek was.
Haar verhaal is deze week in boekvorm verschenen met als titel Ik....borstkanker?! Marja geeft met dit boek een heel persoonlijk kijkje in de twee jaren waarin zij haar borstkanker overwon en een borstreconstructie onderging.
Het is een openhartig en dapper boek geworden over haar strijd tegen borstkanker. Het bruist van kracht, moed en doorzettingsvermogen maar ook er een leven is na borstkanker! Voor iedereen die zelf óf in zijn nabije omgeving te maken heeft (gehad) met borstkanker, is dit boek de moeite waard.
Haar huisarts schrijft over dit boek:
"Als huisarts kom je regelmatig in aanraking met alle facetten die patiënten kunnen doormaken na de diagnose mammacarcinoom. Dit is voor iedere patiënte een persoonlijk drama, waar je een lange weg moet doorlopen van therapieën vol onzekerheid. Ik heb grote bewondering voor de manier waarop Marja met haar ziekte is omgegaan. Zij is het verdriet niet uit de weg gegaan, heeft gevochten voor herstel na alle behandelingen en de ultieme reconstructie. Uiteindelijk heeft zij het vastgelegd in dit boek, waardoor lotgenoten en behandelaars geholpen kunnen worden."
Gisteravond was ze in bibliotheek Hengelo waar ze werd geïnterviewd door Ingrid Bosman (zij had zich goed voor bereid en stelde de juiste vragen; mijn complimenten!) en werden tussendoor om het beeld te versterken, scenes uit de "Nymfen" opgevoerd waarbij 4 zussen spelen dat er één borstkanker had gehad en wat dit zoal teweeg bracht in de verhouding onderling. Erg treffend en aanvullend!
Ondertussen las Marja betreffende stukjes voor uit haar boek.
Al met al was het een goede avond al ging ik wel met hoofdpijn naar huis en ben ik afgelopen nacht erg aan het dromen geweest.
Je komt er schijnbaar nooit helemaal van los.
Terwijl ik voorafgaand aan de lezing, thuis nog een aantal bladzijden doorlas, kreeg ik telefoon en bleek dat de vrouw van een goede vriend te horen had gekregen dat ze borstkanker had en zeer binnenkort geopereerd zal worden.
Wat een weg heeft zij nog te gaan.
Hoe vreemd kan het lopen....over lopen gesproken....
Ik ben net terug van een lange wandeling met lunch bij Den Haller in Diepenheim, samen met een vriendin die nu net 4 weken de chemo's i.v.m. borstkanker achter de rug heeft.
We hadden elkaar weer heel wat te vertellen...
Als dit geen toeval is???
Posts
