Stevie Ann & Bertolf

Ik heb al eerder over Stevie geschreven maar nu keek ik gisteravond naar "De Wereld draait door" waar zij een optreden verzorgde met een liedje van Bob Dylan



Zo'n mooie stem.... prachtig!!

Bertolf was, zeg maar de toegift

Kunst bezuinigingen

Eerst waren er de stofkam en de kaasschaaf. En nu is er de botte bijl. Het kabinet zet frontaal de aanval in op kunst en cultuur: bezuinigingen zonder weerga. De komende jaren wordt er ruim 20% gekort. En dat terwijl de hele kunstenbegroting van het Rijk niet groter is dan de aanleg van een paar kilometer snelweg*.
Op zaterdag 20 november 2010 laat het publiek van zich horen onder de noemer Nederland schreeuwt om cultuur.


Als kunstliefhebber gaan mij de bezuinigingen natuurlijk erg aan het hart. Nederland heeft veel opgebouwd de laatste jaren en er valt ontzettend veel te genieten op het gebied van musea, kunst & kunstwerken, muziek & dans maar ook qua literatuur etc. Eeuwig zonde dat de drempel hoger komt te liggen doordat de entree duurder moet worden en dat er veel minder aankopen gedaan kunnen worden of dat muziekgezelschappen samen gaan, dan wel opgeheft worden.

Natuurlijk moet er wel wat gedaan worden met de creativiteit van allerlei instellingen om via andere kanalen geld binnen te halen, maar niet altijd zullen mecena's gevonden worden zoals Joop van den Ende voor het "Nieuwe de La Mar theater" in Amsterdam.

Hopenlijk ondertekenen vele Nederlanders, die kunst in de breedste zin van het woord een warm hart toedragen, de petities opdat de regering tot het besef komt een domme fout te hebben begaan.

Er is nog zoveel te ontdekken en kunst verrijkt je leven
Bovenstaande tekst mag nooit en te nimmer waarheid worden!!

Harry Mulisch

Harry Mulisch is op 30 oktober op 83-jarige leeftijd gestorven.
Een groot schrijver is heengegaan.
Zijn boek "De ontdekking van de hemel" wordt nu echt actueel!
De cartoon in De Volskrant van Jos Collignon was hierin erg treffend:




De afscheidsviering van de NOS is hier te volgen
Hier staan ook andere video's vermeld over de rondtocht en de teraarde bestelling


Nog een link

N.a.v. de dood van Harry heb ik de film "the discovery of heaven bekeken en het was een interessante, wat moeilijke & filosofische film.
Het boek kon me nooit bekoren maar wie weet, komt het er nog eens van...
"De Aanslag" vond ik destijds erg interessant en de film ook.




Heel toepasselijk tijdens rondvaart over de gracht met de kist van Harry Mulisch, alvorens hij ter aarde besteld wordt op Zorgvliet:
De regenboog die schijnt voor een kleurrijk persoon die Mulisch altijd was.

Harry, het ga je goed, vaarwel!

Kunstmoment Diepenheim 2010

Dit jaar ben ik, voorafgaand aan de opening van "Kunstmoment 2010", in Diepenheim geweest en heb ook het één en ander gevolgd in de krant en via internet. Zo heb ik samen met een vriendin al tijdens een wandeling mogen genieten van kunst in de buitenlucht, in weilanden en op pleinen.

Kunstmoment Diepenheim is kunstbeleving en onthaasten in één. Het Twentse Stedeke Diepenheim is ook tijdens KunstMoment een levendige broedplaats voor Kunst en Cultuur en tijdens Kunstmoment stond het elf dagen lang in het teken van ‘beeldende kunst’. Het landschap in herfsttooi in combinatie met kunst op verrassende plekken staat garant voor "kunstbeleving in optima forma". Vele Diepenheimers stellen tijdens Kunstmoment hun huis, tuin en erf, galerie, atelier, of bedrijf open en u mag ontspannen genieten van hoogwaardige kunst op deze fraai gelegen locaties.

Er zaten weer mooie kunstwerken bij en ik kan het niet laten, er enkele te laten zien:




Nonnen


Vrouwen met het bleken van de was

Er was weer genoeg te zien en voor ieder wat wils....
Volgend jaar ben ik opnieuw van de partij!

Huilende jongen

Deze foto kwam ik tegen en laat me niet meer los.....
Een huilende jongen met een traan. Gisteren werd ANP-fotograaf Robin Utrecht in het Tropenmuseum in Amsterdam uitgeroepen tot winnaar van de National Geographic-fotowedstrijd in de categorie ‘Mens’. Utrecht won de prijs met een prachtig ingetogen portret dat hij begin dit jaar maakte toen hij op reportage het besnijdenisritueel binnen de Xhosa-stam in Zuid-Afrika vastlegde.

Het oordeel van de jury:

„Deze opname heeft alle elementen van een fotografisch cliché in zich. Toch slaagt de fotograaf erin het beeld te verheffen tot een niet-sentimenteel, krachtig journalistiek portret dat mede door de gesloten ogen vragen oproept.”

Waarom benadrukt de jury dat de foto van Utrecht neigt naar een cliché (denk aan de zigeunerjongen met de traan) maar toch ‘niet-sentimenteel’ is?
De stijl van het winnende beeld van Utrecht doet sterk denken aan de sobere foto waarmee de Canadese fotograaf Finbarr O’Reilly in 2005 de World Press Photo (WPP) won. Op dat close-up portret zie je hoe in een noodvoedingskliniek in de stad Tahoua in Niger de ondervoede eenjarige Alassa Galisou zijn vingertjes tegen de lippen van zijn moeder drukt. Het beeld is krachtig, simpel, schrijnend.



Een jaar later zette WPP ineens een andere koers in toen het de Amerikaanse fotograaf Spencer Platt liet winnen met een foto van jonge Libanezen die fotograferend met hun mobieltjes door een wijk rijden in Zuid-Beiroet die is verwoest door Israëlische bombardementen. Een Nederlands jurylid beargumenteerde de keuze met de opmerking dat de jury dat jaar iets anders wilde „dan het stereotiepe beeld van mensen in nood.”

Fotografie moest indirect op de emoties werken. Een foto moest de toeschouwer prikkelen tot na- en doordenken. Dat dit nog de norm is, blijkt ook uit de meest recente keuze van WPP: een afstandelijke, filmische opname van protesterende Iraanse vrouwen die leuzen tegen het regime roepen vanaf het dak in Teheran.

Maar nu mag het dus weer: de pure emotie. Of toch niet? De jury van de National Geographic fotowedstrijd komt er niet helemaal uit. De keuze onderstreept wel dat de fotografiewereld zich in een soort postmoderne knoop heeft gedraaid: niemand durft nog ferme uitspraken te doen over een foto.

Het wachten is op het jurylid dat openlijk durft toe te geven te worden ‘geraakt’ door een beeld.

Nou, ík ben in ieder geval "geraakt" door deze afbeelding.
Als ik mijn ogen sluit zie ik het steeds weer voor mij.... net als de afbeelding van het Pakistaanse meisje uit de National Geografisc van jaren geleden. Een soort Deja vu!

Borstkanker

Deze maand, naast woonmaand ook al een aantal jaren borstkankermaand,
kreeg ik het autobiografische boek in handen van Marja Bosma, genaamd "Ik...borstkanker?!". Zij vertelt het hele proces, van diagnose borstkanker tot en met de laatste controle na haar reconstructie in een heel eigen stijl



Ik heb het boek in één ruk in een uur uitgelezen en er komt voor mij, die dit (helaas) alweer 9 jaar geleden, aan eigen lijf heeft ondervonden, heel veel herkenbaarheid in voor,vooral in het eerste gedeelte. Jammer, dat ze weinig emotie gebruikte. Het tweede deel, de reconstructie was te langdradig en weer te uitgebreid.
Eén en ander speelde zich zowel voor haar als voor mij ook nog eens af in hetzelfde ziekenhuis.

Hieronder de tekst uit het bieblog van Bibliotheek Hengelo ter illustratie:

Ongeveer één op de acht vrouwen in Nederland krijgt borstkanker. Als je het niet zelf krijgt, ken je meestal wel iemand in je (nabije) omgeving die het heeft (gehad). Marja Bosma was één van die vrouwen. Eind 2004 ontdekte ze onder de douche een bobbeltje in haar borst. Tweeënhalve week later was ze een borst kwijt. Haar vriendin gaf haar een schriftje waarin ze alles op kon schrijven wat ze maar wilde gedurende de tijd dat ze ziek was.
Haar verhaal is deze week in boekvorm verschenen met als titel Ik....borstkanker?! Marja geeft met dit boek een heel persoonlijk kijkje in de twee jaren waarin zij haar borstkanker overwon en een borstreconstructie onderging.

Het is een openhartig en dapper boek geworden over haar strijd tegen borstkanker. Het bruist van kracht, moed en doorzettingsvermogen maar ook er een leven is na borstkanker! Voor iedereen die zelf óf in zijn nabije omgeving te maken heeft (gehad) met borstkanker, is dit boek de moeite waard.

Haar huisarts schrijft over dit boek:
"Als huisarts kom je regelmatig in aanraking met alle facetten die patiënten kunnen doormaken na de diagnose mammacarcinoom. Dit is voor iedere patiënte een persoonlijk drama, waar je een lange weg moet doorlopen van therapieën vol onzekerheid. Ik heb grote bewondering voor de manier waarop Marja met haar ziekte is omgegaan. Zij is het verdriet niet uit de weg gegaan, heeft gevochten voor herstel na alle behandelingen en de ultieme reconstructie. Uiteindelijk heeft zij het vastgelegd in dit boek, waardoor lotgenoten en behandelaars geholpen kunnen worden."


Gisteravond was ze in bibliotheek Hengelo waar ze werd geïnterviewd door Ingrid Bosman (zij had zich goed voor bereid en stelde de juiste vragen; mijn complimenten!) en werden tussendoor om het beeld te versterken, scenes uit de "Nymfen" opgevoerd waarbij 4 zussen spelen dat er één borstkanker had gehad en wat dit zoal teweeg bracht in de verhouding onderling. Erg treffend en aanvullend!
Ondertussen las Marja betreffende stukjes voor uit haar boek.
Al met al was het een goede avond al ging ik wel met hoofdpijn naar huis en ben ik afgelopen nacht erg aan het dromen geweest.
Je komt er schijnbaar nooit helemaal van los.

Terwijl ik voorafgaand aan de lezing, thuis nog een aantal bladzijden doorlas, kreeg ik telefoon en bleek dat de vrouw van een goede vriend te horen had gekregen dat ze borstkanker had en zeer binnenkort geopereerd zal worden.
Wat een weg heeft zij nog te gaan.

Hoe vreemd kan het lopen....over lopen gesproken....


Ik ben net terug van een lange wandeling met lunch bij Den Haller in Diepenheim, samen met een vriendin die nu net 4 weken de chemo's i.v.m. borstkanker achter de rug heeft.
We hadden elkaar weer heel wat te vertellen...

Als dit geen toeval is???

Roombeek Enschede 2010

Zo zag de wijk eruit nadat de verwoestende vuurwerkramp plaatsgevonden had





Nadat het 10 jaar geleden was, op 13 mei 2000, vandaag terug gegaan naar Roombeek om de wederopbouw van deze wijk te zien


Na de vuurwerkramp van 13 mei 2000 in Enschede, hebben Architecten, ondernemers, gemeente Enschede, burgers en nog veel meer mensen en organisaties, uitstekende prestaties verricht. Indrukwekkend is het om door de Wijk Roombeek te lopen. Historie en toekomst van architectonische gebouwen zijn samen gesmolten en een harmonie van kunst en cultuur geworden. Het erfgoed van Roombeek is in alle glorie herrezen. Hier is een woonwijk gebouwd waar heel Nederland trot op kan zijn.

Wie iets van de oudste geschiedenis wil zien, moet naar een van de modernste gebouwen van Roombeek.

Meer dan 40 hectare stad werd volledig verwoest. Het menselijk leed en de materiële schade waren niet te overzien. Alleen door iedereen aan bod te laten komen in een participatieproces, kon de wederopbouw van het gebied ter hand worden genomen. Samen bouwen aan een nieuwe toekomst. Op basis van dit leidende principe wordt met grote veerkracht gewerkt aan de herontwikkeling van Roombeek. Een wijk om terug te keren en een wijk met hernieuwde toekomstwaarde. Waarbij stedenbouwkundige Pi de Bruijn een bepalende factor is voor de onvergelijkbare kwaliteit van de wijk. Er is nu 62 hectare voor wonen, ondernemen, ontspannen, horeca, cultuur, architectuur en onderwijs, op een steenworp afstand van de binnenstad van Enschede.

De industriële gebouwen die behouden worden, houden de herinnering aan het textielverleden van Roombeek levend. Hergebruik van deze oude gebouwen levert een bijdrage aan de historische verankering van de nieuwe wijk Roombeek in Enschede.
De RoomBeek Een andere vorm van inpassing van een stukje historie in de nieuwe wijk is het weer bovengronds brengen van de RoomBeek die vroeger vanuit Roombeek richting Hengelo stroomde.

Ik was onder de indruk. Hier is een woonwijk gebouwd voor 4000 burgers, die alle voorzieningen heeft die men zich wensen kan. Waar historie en toekomst hand in hand gaan en elkaar omarmen dat zijn weerga niet kent. Voor meer dan 900 miljoen euro is geïnvesteerd en het gaat nog door. Dat uit een ramp nieuwe voorspoed en leven kan ontstaat is hier bewezen.

Het is aan te raden om een bezoek te brengen aan Roombeek, maar dan onder begeleiding. Wij hebben een kleine drie uur doorgebracht ons laten informeren en zijn de woonwijk in gegaan waar we dit kunstwerk mochten aanschouwen. Er is een Museumlaan, maar heel de woonwijk is een groot museum.



Het is een imposant, zwart en vreemd gevaarte aan de Renbaanstraat in Roombeek. Fietsers en automobilisten kijken dan ook op wanneer ze langzaam voorbij het huis van de architecten Michiel de Wit en Hein Jan Geerdink rijden. De woning van de twee is het langstdurende project in het vernieuwde Roombeek.

Middenin de wijk is de vuurwerkkrater een kunstwerk op zich, hier zijn geen woorden bij nodig. Een stille getuige..... en een aandenken aan iets dat nooit vergeten mag worden!

Antonie Kamerling

Vanmiddag kwam het bericht dat Antonie Kamerling een eind aan zijn leven heeft gemaakt nadat hij al regelmatig aangegeven had, aan zware depressies te lijden.
Jammer, zo'n bevlogen aimabel iemand, die nog veelvuldig mooie rollen in films had kunnen vertolken....

"Mooie muziek komt uit de hemel"
Bovenstaand citaat is afkomstig van Antonie. Hij deed de uitspraak twee jaar geleden toen hij in het Klassieke Hart (AVRO) over zijn favoriete klassieke muziek vertelde.

Helaas heeft dit citaat nu een bittere nasmaak gekregen en weet hij hopenlijk dat de hemel ook écht goddelijk is.
Van "Erbarme dich" van Bach kreeg hij altijd een enorme brok in de keel, vandaar de keuze van dit muziekstuk




Adieu, Antonie!!

Natuurfotografie

Hoe mooi en simpel kan het zijn....





Er zijn zoveel machtig mooie wonderen te ontdekken, overal om je heen. De natuur barst van het bijzondere, het unieke, het wonderlijke, het spectaculaire, het leuke, het tedere, het verrassende.
Je moet er alleen oog voor krijgen.

Neil Young

Eind zeventiger jaren, kwam de muziek van Neil Young op mijn pad.
"Harvest" was één van mijn eerste lp's die ik op mijn kamer vaak beluisterde.



Ondertussen ben ik hem aardig blijven volgen en dan vooral de wat rustige, akoestische ballads met het specifieke stemgeluid spreken tot mijn verbeelding.

Onlangs is er van hem een nieuwe cd verschenen, getiteld "La Noise".
Maar waar je Harvest (1972) of Silver & Gold (2000) op kan zetten terwijl je visite ontvangt, is Le Noise een solo-album dat je absoluut niet ongemerkt voorbij kan laten trekken. De versterkte gitaar en stem van Young werd door Lanois zodanig overstuurd en bewerkt dat de echo’s en ruis je om de oren vliegen. Het geeft de typische Young-composities iets extra’s. Precies op het moment dat de cd zijn verrassingeffect dreigt te verliezen verschijnt daar het grotendeels met rust gelaten juweeltje "Love And War".

De meeste nummers vind ik te heftig maar deze single is prachtig om naar te luisteren.....
De oude rakker is het nog niet verleerd; gelukkig maar!

Beth Hart

Eén van mijn favoriete programma's op de radio is: Tijd voor twee
Ik luister dan ook regelmatig naar dit programma tussen de middag. Frits Spits vind ik sinds de "Avondspits", uitgezonden in de jaren tachtig en negentig (overigens nu weer nieuw leven ingeblazen via de omroep "Wakker Nederland"), een prettig iemand met dito stem om naar te luisteren, die ook nog eens veel verstand van muziek heeft



Nu keek ik op de site en kreeg de mogelijkheid via You tube een liedje te beluisteren van Beth Hart, Life is calling.
Wat een supermooi lied van haar nieuwste cd "My California".
Ze heeft wel iets weg van Janis Joplin en Melissa Etheridge.
Ben nu benieuwd naar deze CD en heb nu maar een eerdere cd van haar via de bieb gereserveerd!

Kröller Müller museum

Onlangs ben ik met een aantal kunstliefhebbers naar het museum Kröller Müller geweest. Het was al meer dan 15 jaar geleden dat ik er geweest was en eerlijk gezegd kon ik mij er niet zo veel meer van herinneren.
De hoogste tijd dus voor een hernieuwde kennismaking!
En er is veel om te zien: Het Kröller-Müller Museum bezit een wereldberoemde collectie voornamelijk 19de en 20ste eeuwse beeldende kunst, waarbij
de omvangrijke collectie werken van Vincent van Gogh en de beeldentuin centraal staan.

Na eerst een bezoek aan die beeldentuin, met beelden van o.a. Marta Pan (Flottante) en het Jardin d'Email van Jean Dubuffet, maar ook van Rodin (Hurkende vrouw)



het museum rustig doorgelopen en vele schilderijen uitgebreid bekeken en samen becommentarieerd.












Zeer verrast was ik van de vele schilderijen die er hingen van Vincent Van Gogh, waarbij "De olijfbomen" en de " Vier uitgebloeide zonnebloemen",













mij het meest bekoorden,alsmede het schilderij "Ophaalbrug met rijtuig in Langnois" , welke mijn eerste kennismaking was met Van Gogh vanwege een reproductie aan de wand in de 4e klas van de basisschool.







Heel grappig lag in een vitrine een kunstwerk van ivoor, vervaardigd door Luke Airut( een Inuit) van een walrusschedel met daarop allerlei kleine kunstwerkjes en afbeeldingen. Er was zeer veel aan te ontdekken; heel subtiel gemaakt

Ik kon het dan ook niet laten, foto's te maken en wat kaarten in de museumwinkel te kopen.
In aflevering van Avro's kunstuur een leuk filmpje van Gijs Scholten van Ascat als museumgast in Het Kröller Müller museum.


Tot slot(het kon niet op vandaag!) een bezoek gebracht aan het jachtslot Sint Hubertus waar een rondleiding ons meer vertelde over dit speciale gebouw, ontworpen door Berlage met typerende onderdelen.




Al met al een zeer interessante dag waarbij ik veel cultuur gesnoven heb.
Fijn, dat ik dan het boek "Beeldentuin Kröller Müller" thuis heb om op mijn gemak, e.e.a. nog eens door te bladeren en me blijvend te vergapen aan zoveel moois!!

Foto National Geografic

Ik zag dat het tijdschrift National Geografic tien klassieke foto's selecteert en hieruit de foto kiest die de wereld groter maakt.

Eén van die geselecteerde foto's is onderstaande foto van een Afghaanse meisje in een vluchtelingenkamp:



Deze is voor mij favoriet en wel om de volgende reden:
Dit Afghaanse meisje met haar diepgroene ogen, een echte overlever staat al jaren op mijn netvlies.
Dat een foto van een gewoon meisje, een vluchteling, zoveel impact kan hebben... zoveel zeggend kan zijn
Bravo voor de fotograaf, door deze foto is Sharvat Gula bekend geworden en ging haar foto de hele wereld rond.
Ze heeft het Afghaanse volk een gezicht gegeven, ze vertelt min of meer hun verhaal.
Jaren later, in 1992 heeft Steve McCurry haar teruggevonden


Het actualiteitenprogramma NOVA heeft er een uitzending aan gewijd n.a.v. tentoonstelling in Amsterdam in 2008.

Meer werk van Steve McCurry

Tour de France

Na het voetbal (verloren finale van Oranje), nu de Tour de France.
Eigenlijk heb ik veel meer met dit wielerevenement dan met voetbal omdat hier heldendaden worden verricht. Stoempen, stoempen.... oh, dit is zo waanzinnig mooi!

Op dit moment is er een tentoonstelling in de Kunsthal te Rotterdam, Tour experience:


‘Tour Experience’ bevat bijzondere wielervoorwerpen, waaronder de gele trui van Joop Zoetemelk uit 1980. In de tentoonstelling wordt een beroep gedaan op de wielertalenten van bezoekers van alle leeftijden: zij kunnen zwoegen op een etappe in de Alpe d’Huez, over de kinderkopjes denderen op een speciaal ontwikkelde kasseienfiets en tegen elkaar een sprintje trekken.

Hollands glorie
In ‘Tour Experience’ staan Nederlandse wielerhelden centraal: Gerrie Knetemann, Peter Winnen, Hennie Kuipers, Michael Boogerd en Robert Gesink passeren de revue. Unieke wielervoorwerpen, zoals het rugnummer van Albert Gijssen uit 1936, de fiets waarop Jan Janssen in 1968 de Tour won en het horloge waarmee Wim van Est het ravijn in viel zijn aanwezig.

In vogelvlucht is te zien hoe de wielerkoers vanaf de eerste Tourstart in Nederland in 1954 is veranderd. De fiets van Jan Janssen lijkt in niets op de aerodynamische exemplaren waar de Rabobankploeg vandaag de dag op koerst. Ook de gebreide wielertruien uit de collectie van verzamelaar Henk Theuns verwijzen naar lang vervlogen tijden.

In de aanloop naar de start van de Tour de France in Rotterdam zijn voorbereidingen voor de diverse festiviteiten zijn in volle gang. Zo is er de expositie Tour Experience in de Kunsthal. Spullen van verzamelaars uit heel het land worden daarvoor naar Rotterdam gehaald. Een belangrijk deel van de expositie komt uit Etten-Leur en is geleverd door wielersportverzamelaar Robert Lasschuit




Dat wordt genieten met de Alpen en de Pyreneeën nog voor de boeg.....
Mooie uitspraak van Bram Tankink in dit verband:
"Je moet een berg respecteren. Als je een vriend bent van de berg, dan wordt de berg ook een vriend van jou. Aan de voet van een berg zeg ik ook altijd: `Goh, wat ben jij een verschrikkelijk mooie berg'

Voor de liefhbber hier een verwijzing naar nog meer mooie wielertermen, het speciale wielertaaltje

Veel kijken dus...de route staat in onderstaand kaartje:

WK finale

Zou het Nederlands elftal wereldkampioen worden?
We wachten af.....laat de leeuw maar brullen vanavond!

Geslaagd!!!

Nadat Jordy & Mart op 17 juni via de telefoon bericht hebben ontvangen dat ze zijn geslaagd voor de middelbare school(Yes,super!!), vond vorige week de diplomauitreiking plaats.
Het was een gezellig samenzijn waarbij de jongens goed afscheid genomen hebben van het Bataafs Lyceum om vervolgens tot in de vroege uren te feesten bij "De Merlijn"


Nu genieten ze van een wel verdiende vakantie en kunnen ze zich voorbereiden op hun vervolgstudie op de universiteit, dan wel Hogeschool, wellicht allbei in Maastricht

Cursus Kunst & Cultuur

Dit was de groep waar ik het hele jaar mee heb opgetrokken
tijdens de cursus "Kunst & Cultuur"
Veel samen geleerd , maar ook gelachen en samen op stap geweest zoals hier naar Kasteel Twickel

Atelierboot Monet

Onlangs klein,lieflijk schilderijtje gekocht van een medecursist.
Er was een kleine tentoonstelling van zijn werken in de klas en ik was meteen gecharmeerd van bovenstaand tafereel. Gerard had deze van een kaart nageschilderd
Hij hangt nu op een prachtig plekje in huis zodat ik er steeds weer naar kan kijken.
Wat kan kunst toch mooi zijn en je verrijken!!

Skûtsjesilen in Friesland

Bieb Hengelo uitgewaaid



Met dank aan Scribbles voor haar mooie verhaal....
ik heb het her en der wat aangepast en veranderd


U hebt al vaker kunnen meegenieten met de avonturen die onze stoere (mannelijke) personeelsvereniging voor ons organiseert. Dit weekend was het weer raak. De PV bestaat dit jaar 25 jaar en dat moest gevierd worden. Met niet zomaar een bowlingcompetitie of workshop bloemschikken natuurlijk. Wat we wel gingen doen was een verrassing. Zeg maar gerust een Groot Geheim. Hoe we ook probeerden informatie boven tafel te krijgen - voor kledingadviezen of om gezondheidsredenen - de jubileumcommissie gaf geen krimp. We konden het doen met: geen hakken en regenkleding mee. Fijn.

Maar de cryptische omschrijving was voor mij wel duidelijk. Varen, dat gingen we doen. Vast lekker in zo'n fluisterbootje over de Weerribben of zeilen in Friesland op een grote zeilboot. De liefhebbers konden dan helpen hijsen.... Prima. We komen ieder jaar in Friesland voor een weekend of langer verblijf en genieten volop van de rust, stilte en het water. Dus ik zag het wel zitten...., maar liet me graag verrassen. De weersvoorspellingen waren niet zo gunstig, dus de warme fleecetrui mee. Rinus en mij kon niks gebeuren.

Tja, en dan sta je ineens met z'n allen in Galamadammen (bekend van mijn broer die er jaren een vaarplaats heeft gehad op de Kielart), tussen drie flinke skûtsjes en drie stoere schippers. Sommigen van ons helaas net iets te 'gezellig' gekleed. Zwemvest verplicht, sterke mannen aan de touwen, vrouwen plat op het dek (pas op je hoofd dames) en daar gingen we richting Heeg. Bankjes? Kussentjes? Drankje? Dacht het niet. Dit was het serieuze werk. Wel wat anders dan het rustige fluisterbootje of de zeilboot van Sjoerd & Ineke waar we gebruik van kunnen maken tijdens onze reisjes naar Friesland. Maar 't gaf me een kik, weer terug te zijn in het Friese landschap.
Wymbrietseradiel here i am!!!!

Vorig jaar een dag naar de wedstrijden van het Skûtsjesilen gekeken in Lemmer en niet verwacht dat ik ooit met zo'n boot zou gaan varen

De heenweg zaten we vooral benedendeks opgevouwen bij elkaar op schoot, want er kwam een flinke bui overdrijven. Hulde voor de mannen die - met soms niet meer dan een regencape - aan de touwen bleven hangen. Voor de schipper Stef was het dus behelpen met het draaien van een shaggie (hoofd en armen binnenboord en draaien maar!) De terugweg was gelukkig droog, maar oei, de wind, zo'n windkracht 6 a 7, had er zin in Ik zat niet op het supersnelle wedstrijdschip met schipper Henk, (die dus hard voorbij voer), maar genoot zichtbaar van de elementen wind en golven met witte kragen.

Weer eenmaal veilig geland ging de reis verder naar Albergen voor een heerlijk diner bij onze oud-collega Lidy, die met een prachtige galerie een nieuwe weg is ingeslagen. Ook heel geschikt voor vergaderingen, workshops of teambuildingsdagen in een inspirerende omgeving!

Het was weer een woeste dag.
Ook doen? Vraag naar schipper Eus.

Eindexamen

Eindexamens voor 204.000 scholieren vandaag 17 mei, begonnen...

Het is examentijd. Ruim 204.000 jongeren beginnen vandaag met hun centraal schriftelijk eindexamen: bijna 40.000 vwo’ers, 57.000 havo-scholieren en 108.000 vmbo-leerlingen.

Demissionair staatssecretaris Van Bijsterveldt gaf vanochtend de aftrap van het centraal schriftelijk eindexamen Nederlands op het Gemeentelijk Gymnasium in Hilversum, nadat ze eerst al de examenkandidaten had toegesproken op het Eindexamenjournaal van 3FM.

Het Landelijk Actie Komitee Scholieren (LAKS) heeft zoals gebruikelijk een speciale telefoonlijn waar scholieren van het voortgezet onderwijs klachten kwijt kunnen. Vorig jaar kwam er een recordaantal van 88.000 klachten binnen.

Het is vanzelfsprekend een spannende periode en de eindexamenstress duurt tot 1 juni.



2 van mijn kinderen zijn op dit moment bezig met het eindexamen van de middelbare school.
Dan schiet me meteen de slogan van "Loesje" te binnen:
"Van examens krijg je uitslag"

Maar ook het volgende gedicht is treffend in deze examentijd:


Onzekerheid / Wij


In een ieders bewustzijn is tijd een groot aspect.
ook examenkandidaten ervaren het als een kwestie van gewenning.
Van "optijd" en "tijdens" tot dat je het "tijdig af hebt".
kortom alles omtrent datgene wat men omschrijft met: planning.
Stil verlangen we naar;dat victorieuze gevoel in ons.
Opgelucht adem te kunnen halen bij de bevestiging van ons slagen.
Vaarwel te zeggen tegen die zenuwen, waardoor je vinger tintelt.
Succes iedereen,nog even en dan geven we de vinger aan de 2e fase...!!

- Typhoon -

Marc Mulders

Ik las een artikel over de kunstenaar Marc Mulders en raakte gecharmeerd van onderstaand kunstwerk:


Maar dat hij andere technieken gebruikt, maakt onderstaand kunstwerk wel duidelijk:








Tevens kwam ik literaire gedichten tegen. Erg aardig, over uiteenlopende onderwerpen

Meigedicht

Meidagen


Mooi en droef getij

waarin alles bloeit en zingt

en het heimwee naar voorbij

geluk het hevigst wringt.

John Gollins

Vanmiddag viel ik middenin een aflevering van "Close up" van de AVRO over de architectuurfotograaf John Gollins. Wat kan hij ongelooflijk mooi, bijzonder en apart met oog voor detail, een kunstwerk of bouwwerk in de lens pakken. Letterlijk en figuurlijk een Eye-opener voor mij.
Hij zei ook dat architectuur pas mooi is, als het ontroert en daar ben ik het helemaal met hem eens! De gebouwen komen door zijn foto's in een heel ander daglicht (schemerlicht).

Uit het programma:
"De Australische architectuurfotograaf John Gollings haalt vaak de media met zijn spectaculaire foto's van de meest vernieuwende architectuur van Australië en Azië. Ze betekenen voor veel hedendaagse architecten de sleutel tot bekendheid en succes. De documentaire die Sally Ingleton over deze fotograaf maakte, wordt zondag 14 maart om 18.15 uur in AVRO Close Up uitgezonden.
John Gollings (1944) is een meester in het maken van opvallende, inventieve foto's. Om een magische sfeer te creëren, maakt hij zijn foto's vaak in het uur van de schemering en gebruikt hij graag een groothoeklens voor een dramatisch effect. Zijn foto's kunnen een gebouw transformeren tot kunst.


Gollings woont in het Australische Melbourne, een stad die bekend staat om vernieuwende, contemporaine architectuur. Hij koestert een passie voor het documenteren van steden en stedelijke ruimtes, maar zijn echte inspiratie vindt hij in de eeuwenoude steden van Azië, zoals Angkor Wat in Cambodja. ,,Veel van mijn werk als architectuurfotograaf, is onbekend'', zegt hij. ,,Het zijn beelden van dode steden in woestijnen en jungles, de plaatsen waar ik jaarlijks naar terugkeer om te peinzen over verloren landschappen en eeuwige gebouwen."

De documentaire 'Fotograaf John Gollings - Oog voor architectuur' volgt Gollings op een reis door de snel veranderende steden van Australië en China én op zijn tocht langs de archeologische monumenten van India en Cambodja. De film laat zien hoe deze plekken zijn werk hebben beïnvloed. Hier onthult Gollings dat ook hij onzekerheden kent, ook al wordt hij gezien als één van de beste architectuurfotografen ter wereld.